Het is december 2017, we zijn al een tijdje bezig met het nieuwe schaatsseizoen van de IJsclub Glanerbrug. De uitnodiging om de contributie te betalen plofte op de mat. Toch maar direct betalen, zo’n club is goud waard. Toch? Het lange baan schaatsen staat volledig in het teken van de Olympische spelen in PyeongChang Zuid Korea. Eind december 2017 het Olympisch Kwalificatie Toernooi (OKT). Deelnemers staan onder grote spanning. Een razendspannende carrousel met winnaars en… verliezers. Wij rollen 2018 in. Al op de eerste dag van dat jaar wordt het NK Marathon (op kunstijs) verreden en dat wordt een prooi voor de familie Schouten. Bij de dames gaat Irene Schouten met de winst aan de haal en bij de heren haar broer Simon. Januari is wat kwakkelen maar tegen het einde van die maand wordt het kouder. Begin februari treedt vorst in en op 5 februari houdt de IJsclub Glanerbrug ’s avonds haar Algemene Ledenvergadering met onder meer een terugblik op het seizoen 2016/2017, waarin toch nog 3 dagdelen geschaatst kon worden. Een lichtpuntje is dat de contributie niet hoeft te worden verhoogd (de penningmeester had de zaakjes keurig voor elkaar).
Vanuit het clublokaal heb ik tijdens de vergadering zicht op het (voor deze gelegenheid) door de baanverlichting kabbelende water van de 400 meter baan. Een koppel eendjes baddert al dobberend op de minieme golfjes. Maar dan gaat het snel. ‘s Nachts dikke minimum grondtemperaturen tot aan minus 12,9 graden in Twente (het laagst van heel Nederland). Een paar nachten en dagen met strenge vorst toveren een fraaie zwart glimmende ijsvloer op de baan aan de Middenweg, wellicht de fraaiste van heel West Europa (in ieder geval van Glanerbrug). Het aanbod ijshockeyschaatsen en noren knalt de folders van de HEMA uit. Wij gaan schaatsen, het kan niet anders! IJsclubs in Nederland strijden om de eer van de eerste natuurijsmarathon maar de zonnige omstandigheden laten het niet toe. Ook IJsvereniging Glanerbrug komt millimeters te kort om de verkeerslichten op groen te zetten voor haar clubleden. Jammer, het schaatsseizoen 2017/2018 gaat niet meer goed komen. Dan maar genieten van de prestaties van de Nederlandse schaatsers in Zuid Korea. Zij komen thuis met een tsunami aan medailles. Er wordt voor eind februari gewag gemaakt van een inval Siberische kou. Maar wie gelooft dat nu nog! Het is al moeilijk genoeg om een paar dagen vooruit te kijken, laat staan weken. Maar het gaat wel degelijk zijn beslag krijgen!
De temperaturen dalen gestaag en op 26 februari 2018 noteert de website van de IJsclub : “…door wind en zon nog sprake van een groot windwak. Meeuwen zwemmen nog vrolijk rond. Kwaliteit en dikte van het ijs daardoor nog volstrekt onvoldoende. Het heeft nog geen zin om metingen te doen…”. De Bilt noteert met min 4,6 graden de koudste 28e februari ooit. In Twente is het dan met dubbele cijfers vele malen kouder, de gevoelstemperatuur gaat naar de 20 graden onder nul! Op woensdagavond 28 februari heeft Haaksbergen (toch nog) de primeur van de eerste schaatsmarathon op natuurijs van 2018. Olympiagangers Jorrit Bergsma (zilver op de 10 kilometer) en Irene Schouten (brons bij de Mass Start) zijn ook van de partij. De overwinningen gaan echter bij de dames naar Manon Kamminga en bij de heren naar Simon Schouten.
Donderdagmorgen vroeg op 1 maart maak ik vanaf de zuidzijde een opname van de fraaie ijsvloer. Het clubgebouwtje weerspiegelt in de strak zwarte ijsvloer, de op de achtergrond voorbij rijdende rode trein pak ik nog net mee. Gaat het gebeuren? De website hult zich nog in nevelen. De verkeerslichten staan strak op rood. En ik kijk natuurlijk ook niet van minuut tot minuut of er nog nieuws is. Maar gezien de weersvoorspellingen ga ik er van uit dat er dit seizoen niet meer geschaatst kan worden. Hoe vergis ik mij! Vrijdag 2 maart vertrek ik van mijn woonadres in Voskamp II. Het is een stralende dag en ik verneem bescheiden luidspreker muziek. Een beschaafde mix van alles tussen Coldplay, Frans Bauer en het Nederlandse levenslied. Ik ga maar eens kijken en jawel, op de ijsbaan krioelt het van de bedrijvigheid. Er wordt geschaatst! Ik ben niet meer in het bezit van Noren omdat ik ooit ingrijpend geblesseerd ben geraakt.