Nederland beleefde ongekende successen op de Olympische Winterspelen van 2018 in Zuid Korea. De successen werden aan elkaar geregen. Door meerdere (gouden) zeges binnen het onderdeel schaatsen eindigde Nederland op de 5e plaats in het medailleklassement (nog voor erkende wintersportlanden als bijvoorbeeld Zweden, Zwitserland en Oostenrijk). Niet alleen de overwinningen bij het shorttrack, maar vooral de spectaculaire eerste plaatsen van sprinter Kjeld Nuis zijn mij bijgebleven. In de bochten op de 400 meterbaan naderde hij de 60 km/u! Deze superman vestigde weken later het wereld snelheidsrecord op de schaats met 93 km/u!
De aarde warmde ondertussen gewoon verder op. De IJsclub Glanerbrug had er geen last van want in maart 2018 (we gingen alweer op de lente aan!) kon de onvolprezen 400 meterbaan wederom voor enkele dagdelen worden vrij gegeven. Er werd melding gemaakt van voldoende centimeters ijs en dus sprong op de website het “verkeerslicht” op groen. Er werd weer ouderwets genoten op het ijs.
Maar dat kon natuurlijk niet tot in het oneindige doorgaan. De zomer brak aan en het bestuur van de IJsclub sloot in april het seizoen op feestelijke (doch bescheiden) wijze af. Ik mocht er bij zijn. De sluizen werden open gezet en het water stroomde weer terug naar het spaarbekken. Kikkers raakten hun domicilie kwijt en zwommen tevergeefs tegen de stroom in. De zon scheen, het was een prachtige zonnige voorjaarsdag. Er werden naast fris en een wijntje wat eenvoudige hapjes geserveerd. Daarnaast één van de meest goddelijk smakende en koele pilsjes die ik ooit mocht nuttigen! Het bleek later een vaatje Oettinger te zijn waarvan de THT datum reeds “enige tijd” was verstreken.
En bizar droge en hete zomer volgt. Toch zie ik met regelmaat wandelaars met Nordic Walking Sticks voorbij komen. Vrijwel altijd senioren. Die zijn zich aan het voorbereiden op het (winter)seizoen 2018/2019. En die breekt in oktober 2018 dus aan. Inzel en Thialf bieden weer onderdak aan onze nationale topatleten op de dunne ijzers. Maar de Jaap Edenbaan in Amsterdam moet al snel de deuren sluiten want het kunstijs smolt gewoon weg.
Kort hierna valt een fleurige (met reclame doorspekte) enveloppe op mijn deurmat, graag de contributie IJsclub Glanerbrug overmaken. Heeft dit wel zin vraag ik mij af. Maar na een hete zomer volgt toch een (super)koude winter? Ik betaal dus maar. Die 400 meter baan moet in stand worden gehouden. En wie weet volgt inderdaad een vorstelijke winter (zoals wij die van vroeger kennen). Misschien zelfs een Elfstedentocht(?!) want het weer blijft onvoorspelbaar.
De vrijwilligers van de IJsclub hebben hun taken al serieus opgevat. In september 2018 neem ik waar dat men al intensief met de voorbereidingen bezig is. Het gras wordt kort gehouden zodat er straks niet gestruikeld gaat worden over door de ijsvloer heen schietende grashalmen (en wellicht scheuten van de woekerplant Japanse Duizendknoop). Ik weet mij in ieder geval goed voorbereid op een fantastisch schaatsseizoen 2018/2019.